O tren que me leva pola beira do miño
me leva e me leva polo meu camiño
o tren vai andando pasiño a pasiño
e vaime levando cara ó meu destiño
Alguién pode ser que me espere na estación
na terra da felicidad
e todo o que sexa amor e paz
o atoparei, eu o terei
coa miña moza no meu lar
O tren que me leva camiña e camiña
vai votando fume, corre pola vía
o río vai feito un mar de ledicias
no tren, pouco a pouco, volto a miña galicia
Pasei moito tempo sen lar, lonxe de aquí
foron mil noites cheas de soidá
falando coa xente polas mañas
escoitare e saberei
o que pasou polo meu lar
|