Siyah beyaz kopuk filmin dönen makarasý. Karasý ve yarasý gözlerimde yaklaþan, anlýk vuran sahneler. Kabusum olur, yýkar beni dönüp duran yelkovan. Yýllar yýlý piþirip önümüze konan o, yine ayný maskeler; gerçeði gizleyen þatafatlý hayatlar! Yaþadýðým bu sokak ve bu köhne mahalle. Ölümü bekleyen bitik, yitik yüzler! Yükselen beddualar, aman dilemeler... Hep biriken kiralar, ödenmeyen borçlar; devletin yüzüne çarptýðý bu faturalar... Oysa, tek istenilen, önce tok bir karýn. Ne fayda eder? Oyunlarý unutan nice dilsiz çocuklar! Fakirin kuruntusu zenginlik avuntusu. Tek penceresi bu cýzýrtýlý televizyon! Açýldýðýnda beliren bilindik maymunlar, kapandýðýnda sýrýtan yine ayný mahluklar...
Erkek çocuðunun gönlünde Ýlhan Mansýz yaþar. Kýzlar var ya kýzlar, onlar da Hülya Avþar'a tapar. Kurtuluþ reçetesi! Ekranlarý dolduran bizim Cüni Arkýn var ya; kafirlere tokat atan, reklamlarda cirit atan, kolunda da manita. Bir koyan, ama o, üçün birini alan benim cici baþkaným Özal olma sevdasýnda...! Sene 91; hatýrla o Körfez Savaþý! Yanlýþ dünyaya doðan yalýnayak bebekler. Piyon niyetine öne sürülen yine ayný gençler! Emir veren yine o pili bitik moruklar. Çirkinlik abidesi kadirist ayaklar; ana haber bülteni, önündeki rotasý. Bitmeyen bu oyunun yeni kýrým noktasý.
Meclisin tavanýnda çið köfteyi yoðuran. Adam gibi oturup konuþamayan o Tatlýses'in, Tuncer'in tayyareden filmleri? Satýlmýþ kalemlerin kucaðýna doðan bu yeni kayýp bir nesil? Sahibidir embesil! Nina, Mina fark etmez; daha nice genç kýzlar! Kara topraðýn bu tek dinmeyen öfkesi! Þimdi ekmek tekmesi eli kirli tetikçisi. Rüþvetçisi, bekçisi, Ankara Tiftik Keçisi. Kafadan da kontak! Dönmelere lanet eden eli kirli kazmalar, yontulasý hýrsýzlar... Hepsinin ortasýnda yitip giden kayýplar, çöküp giden omuzlar, bükülen bilekler, yarým kalan rüyalar... Bir koyup üç alan yeni dünya düzeni: Büyük koy, büyük oyna! Durma yan; dayan! Sen ol karþý koyan! Yükselen bu mazlumun bitmeyen cehennemi?
Sarý sarý liralar, magazinde kimler var! Maymun var! Maymunlar!
|