O tren que me leva pola veira do Miño
me leva, me leva polo meu camiño
e vai andando pasiño a pasiño
e vaime levando cara ao meu destiño
alguén pode ser que me espere na estación
da terra da felicidad
Todo o que sexa amor e paz o encontrarei
e volverei ca miña moza ó meu lar
O tren que me leva camiña, camiña
e vai botando fume e corre pola via
o rio vai feito un mar de ledicia
e pouco a pouco volto a miña Galicia
alguén pode ser que me espere na estación
da terra da felicidad
Todo o que sexa amor e paz o encontrarei
e volverei ca miña moza ó meu lar
|